Dag 16, Donderdag, Zwembad en Palermo

Ontbijten doen we met de restjes brood, yoghurt, cactusvrucht, pizza en tomaat. Het is vandaag rustdag dus tijd voor wat internetten bij het zwembad. Een hotelletje gezocht voor vrijdag op zaterdag, als Odile in het vliegtuig zit en ik moet wachten op de boot naar Sardinië.
Vreemd en irritant is het, dat Vodafone me sms't dat ik 80% van mijn dagbundel heb verbruikt: ik zit op het Wifi van het appartement. Nog geen tien minuten later meldt Vodafone dat ik 100% heb verbruikt! Snel toch maar gestopt met internetten. 

Ik heb wel even gekeken naar de site van Treni-Italia. Daar staat dat we voor €6,- per persoon binnen een uur in Palermo kunnen zijn. De manager van het appartementen complex brengt ons weg en inderdaad, we gaan met de trein naar Palermo. Een trein vol schoolkinderen die alle stoelen en trapjes in beslag nemen en niet opstaan voor bejaarde dames en heren. Best onbeleefd.

De zon van ons zwembad in Cefalu heeft plaats gemaakt voor wolkjes in Palermo, niet eens verkeerd want daardoor is het niet zo heet en wandelt het beter. In plaats van een stratenkaart te kopen bij een kiosk, lopen we naar het eerste beste hotel en vragen of zij een kaartje hebben. De receptionist is blij om ons te kunnen helpen en tekent op de kaart waar de belangrijkste bezienswaardigheden zijn. 

Wat ziet deze stad er slecht uit! Vervallen gebouwen, verveloze ramen en deuren, verloederd straatmeubilair en grauwe gevels. Tegenover het monumentale gemeentehuis, met airco-slangen door gaten in de vensters, staat een marmeren fontein met diverse beschadigingen. Aan de overkant van het plein een monumentaal dichtgespijkérd gebouw met losse luiken en afgebladderde muren. Troosteloos. 

Tot overmaat van ramp begint het een beetje te druppelen en binnen een paar seconden komen uit alle krochten en gaten opdringerige verkopers hun parapluutjes aan te bieden. Op het plein voor de kathedraal lopen misschien tien toeristen maar ook zeven verkopers, die eerst rechts van je staan en als je vriendelijk "nee, bedankt, het is alweer droog" zegt, komt de volgende van links en zwaait zijn handelswaar bijna in je gezicht. Als ik wat wil zeggen tegen Odile komt de volgende alweer en begint zich ongevraagd met ons gesprek te bemoeien. 

In de kerk verbaas ik me over het toilet dat zich achter een altaar bevindt en over de afgebladderde plafonds, het restant aan kartonnen verpakking in een hoek naast een gouden heiligenbeeld en het luide gepraat van een zwerver met een bezoeker, onder een gouden en zilveren beeld. Het geheel zou je met een filmcamera kunnen opnemen en door heel langzaam van links naar rechts te bewegen en overal even in te zoomen zou er een kunstzinnige filmhuis  film ontstaan. Bizar.

Weer buiten struikelen we over een grote hoeveelheid aan Carabinieri, Polizia, Polizia stadale en militairen. Er is iets gebeurd of er gaat iets gebeuren of er gaat juist niets gebeuren omdat er zoveel agenten rondlopen. We lopen door een mondaine winkelstraat met H&M en Zara en zo, dan linksaf en daar is een wijk vol kraampjes met prullen maar veel meer stalletjes met fruit en groenten en kruiden waarvan we het bestaan niet kenden.

Na een bier op een terras begint de avond te vallen, dus slenteren we terug naar het centraal station om de voorlaatste trein naar Cefalu te pakken. Nu zitten we voorin op redelijk comfortabele stoelen, de trein is snel en stil. Het is een sneltrein en na een tussenstop zijn we alweer in Cefalu. Daar staat zowaar een Nederlandse Saab 900 cabrio waar een dame haar koffer intilt, we spreken elkaar heel kort. Heer en dame wonen een groot aantal maanden op Sicilië en zijn bereikbaar via Bar Elite in de hoofdstraat, vragen naar de Nederlanders uit Ascari.

Op het terras op het plein waar we wat eten wordt ik enthousiast van de gulle glimlach van de bediening. Hetgeen leidt tot nog meer gelach. En uiteindelijk een taxi naar ons appartement. Op het terras nemen we de dag nog even door en dan gaat het kaarsje weer langzaam maar zeker . . . uit.