Dag 10 van Rhyl naar Machynlleth
Blijf op de hoogte en volg Peter
11 Mei 2017 | Verenigd Koninkrijk, Machynlleth
Na het bedenken van de route voor vandaag ben ik gisteren 'de stad' ingelopen. Forget it. Wat een verloedering. En we doen het met zijn allen onszelf zelf aan. We gaan voor het goedkoopste en laten ons verleiden door aanbiedingen die te mooi zijn om waar te zijn. Daardoor raken mooie authentieke gebouwen zoals hotels en restaurants in verval en kopen (buitenlandse / oosterse) investeerders goedkoop grond om nog grotere shopping paleizen te ontwikkelen. In Groot-Brittannie lopen ze daarin voorop, lijkt het.
Een leuk uitziende pub heeft nu spandoeken in plaats van een naam op de gevel waarop schreeuwend staat dat hier de laatste Sky-sport uitzendingen live getoond worden. Na de karaoke en DJ Tinnef.
Het goede nieuws is dat ik terecht kom in een klein Chinees restaurant met een aardige edoch graatmagere Roemeense bedienster en een dikke Engelse dame die de chinese kok luidkeels aanspoort tot nog harder werken. Het arme mannetje staat in zijn eentje te roeren en te scheppen dat het een lieve lust is. Het eten van het buffet is goed genoeg om van te genieten, ook al ziet het er niet allemaal even smakelijk uit. Als zijnde de enige gast van vanavond zal ik de sfeer niet bederven en eet mijn buikje rond. Een kilometertje teruglopen en dan dromen van bergen en slingerwegen.
Het ontbijt staat in het teken van de twee ouwetjes die naar het ziekenhuis moeten voor een controle en prompt zijn er twee gasten te laat. Met haast wordt voor hen nog een full english breakfast klaargemaakt zodat het hele pension stinkt naar vet en spek. Ikzelf had geen honger en was op tijd weer op weg. Maar de Schwung zat er niet in. Het landschap was ook niet echt bijzonder. Kilometerslang camping na camping met van die woonwagens / stacaravans opeengepakt in grote dorpen. OK, er is een strandje. Maar ik vind het saai.
Ik wordt echt wakker als ik een keer op een rotonde de vierde afslag pak in plaats van de vijfde, kom ik achter een madam te rijden die opeens helemaal naar links gaat, alsof ze mij voorbij wil laten, en dan dwars over naar rechts draait naar een oprit. Mijn ABS werkt en ook zij is geschrokken.
Dan kom ik in Llandudno, een provinciestad met alleraardigste winkelstraten, breed en met gietijzeren luifels die aan Bourbon Street doen denken. Ik rij de hoge berg op waar ook een kabelbaan is en een bergtrein. Een heuse bergweg met haarspelden leidt naar de top. En de afdaling weer het stadje in gaat met 25% tegelijk best rap. Leuk.
Vandaar rij ik naar Beaumaris, ook een erg mooi stadje met een mooie kettingbrug, en daarna naar de landtongpunt Holyhead.
Een rit zomaar langs de kust zorgt er helaas voor dat je niet veel van het binnenland ziet. Daarentegen zijn de kustplaatsen, zolang er geen campings zijn, best aantrekkelijk met soms een baai en soms een haventje. Zeker op de volgende landtong waar ook Aberdaron ligt en het toeristische dorpje Pwilheli zijn voldoende leuke plekjes te vinden.
Wat me opvalt is dat ik eigenlijk altijd bootjes op het droge zie liggen. Alsof het de hele dag door eb is. Ik moet toch eens om opheldering vragen.
Na Crieccieth gaat de kust meer noord-zuid en rij ik naar beneden. Er is hier meer bos en meer berg met bijbehorende wegen. Om een stuk om een drooggevallen fjord af te korten ligt er een oude houten brug waar je voor 50pence overheen mag. Daarna rijgen de bochten zich aaneen tot een mooie slingerweg die leidt tot aan het dorpje Magylynth waar ik om 18:00 met Nick Sanders heb afgesproken. Hij is druk dus hij heeft maar een uurtje tijd. Ik ben er om 17:30 dus tijd om te douchen en alvast een klein stukje te schrijven.
Had ik verteld over Nick, over hoe de rit in Wales (the Clover Leaf) opeens niet doorging? En had ik verteld over Nick, over hoe de geplande Marokko reis opeens een week vervroegd was? Nu, deze zelfde Nick, met wie ik een afspraak heb om 18:00, is er om 18:55 nog niet. Ik heb hem gebeld en ge-SMS-t en gemaild dat ik er ben. Geen antwoord. Wat een tegenvaller. Maar ik laat hem mijn avond niet verknallen. Ik heb een mooie dag gehad, een mooie rit en morgen wordt vast ook weer iets om over naar huis te schrijven.
Een leuk uitziende pub heeft nu spandoeken in plaats van een naam op de gevel waarop schreeuwend staat dat hier de laatste Sky-sport uitzendingen live getoond worden. Na de karaoke en DJ Tinnef.
Het goede nieuws is dat ik terecht kom in een klein Chinees restaurant met een aardige edoch graatmagere Roemeense bedienster en een dikke Engelse dame die de chinese kok luidkeels aanspoort tot nog harder werken. Het arme mannetje staat in zijn eentje te roeren en te scheppen dat het een lieve lust is. Het eten van het buffet is goed genoeg om van te genieten, ook al ziet het er niet allemaal even smakelijk uit. Als zijnde de enige gast van vanavond zal ik de sfeer niet bederven en eet mijn buikje rond. Een kilometertje teruglopen en dan dromen van bergen en slingerwegen.
Het ontbijt staat in het teken van de twee ouwetjes die naar het ziekenhuis moeten voor een controle en prompt zijn er twee gasten te laat. Met haast wordt voor hen nog een full english breakfast klaargemaakt zodat het hele pension stinkt naar vet en spek. Ikzelf had geen honger en was op tijd weer op weg. Maar de Schwung zat er niet in. Het landschap was ook niet echt bijzonder. Kilometerslang camping na camping met van die woonwagens / stacaravans opeengepakt in grote dorpen. OK, er is een strandje. Maar ik vind het saai.
Ik wordt echt wakker als ik een keer op een rotonde de vierde afslag pak in plaats van de vijfde, kom ik achter een madam te rijden die opeens helemaal naar links gaat, alsof ze mij voorbij wil laten, en dan dwars over naar rechts draait naar een oprit. Mijn ABS werkt en ook zij is geschrokken.
Dan kom ik in Llandudno, een provinciestad met alleraardigste winkelstraten, breed en met gietijzeren luifels die aan Bourbon Street doen denken. Ik rij de hoge berg op waar ook een kabelbaan is en een bergtrein. Een heuse bergweg met haarspelden leidt naar de top. En de afdaling weer het stadje in gaat met 25% tegelijk best rap. Leuk.
Vandaar rij ik naar Beaumaris, ook een erg mooi stadje met een mooie kettingbrug, en daarna naar de landtongpunt Holyhead.
Een rit zomaar langs de kust zorgt er helaas voor dat je niet veel van het binnenland ziet. Daarentegen zijn de kustplaatsen, zolang er geen campings zijn, best aantrekkelijk met soms een baai en soms een haventje. Zeker op de volgende landtong waar ook Aberdaron ligt en het toeristische dorpje Pwilheli zijn voldoende leuke plekjes te vinden.
Wat me opvalt is dat ik eigenlijk altijd bootjes op het droge zie liggen. Alsof het de hele dag door eb is. Ik moet toch eens om opheldering vragen.
Na Crieccieth gaat de kust meer noord-zuid en rij ik naar beneden. Er is hier meer bos en meer berg met bijbehorende wegen. Om een stuk om een drooggevallen fjord af te korten ligt er een oude houten brug waar je voor 50pence overheen mag. Daarna rijgen de bochten zich aaneen tot een mooie slingerweg die leidt tot aan het dorpje Magylynth waar ik om 18:00 met Nick Sanders heb afgesproken. Hij is druk dus hij heeft maar een uurtje tijd. Ik ben er om 17:30 dus tijd om te douchen en alvast een klein stukje te schrijven.
Had ik verteld over Nick, over hoe de rit in Wales (the Clover Leaf) opeens niet doorging? En had ik verteld over Nick, over hoe de geplande Marokko reis opeens een week vervroegd was? Nu, deze zelfde Nick, met wie ik een afspraak heb om 18:00, is er om 18:55 nog niet. Ik heb hem gebeld en ge-SMS-t en gemaild dat ik er ben. Geen antwoord. Wat een tegenvaller. Maar ik laat hem mijn avond niet verknallen. Ik heb een mooie dag gehad, een mooie rit en morgen wordt vast ook weer iets om over naar huis te schrijven.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
