In een streep naar .... Nangis

De eerste dag gaat van Duiven naar Nangis, net rechtsonder Parijs en zo'n 525 km gereden.
De weersvoorspellingen waren goed, tenminste, twee dagen geleden. 15 tot 18 graden stond in mjn geheugen en alleen tot aan Eindhoven kans opmwat regen.
Dus die miezer bij 12 graden had ik niet verwacht. Tot aan Boekel. Daarna werd het droog. Maar niet voor lang. Om 10:30 begon het bij Eindhoven te druppelen, daarna miezer, toen regen en daarna nattigheid tot na Namur. Vervolgens af en toe een bui bij niet meer dan tien graden tot aan Chimay. Ik dus feitelijk door en door koud en de motor door de modder op de wegen volledig bemodderd en nat. Bah. Maar toen klaarde het op.
Zeg maar vanaf de Franse grens kwam de zon om de hoek en eventjes was het behaaglijk tot de zon ging zakken en de avond viel. Met laagstaande zon en toegeknepen oogjes heb ik een hotelletje / Gites gevonden met een paardenstal, dressuurbak en allerhande cowboy dingetjes. Mijn kamer heet Caporral, of zo.

Vanaf Duiven ben ik meteen begonnen om me strak aan het plan te houden om langs het lijntje naar Gibraltar te rijden. Dat ging best goed tot aan Boekel waar ik een offroad pad opgestuurd werd. Normaliter geen punt maar de bovengenoemde regen had er een blubberspoor van gemaakt en met mijn wegbanden weet ik dat ik daar niets te zoeken heb, dan ellende en het risico dat mijn reis te vroeg zou stoppen door een valletje.

De weg leidde vervolgens door kernen zoals Handel en Huize Padua. Ooit van gehoord? Tot aan Eindhoven werd ik door tomtom, met "de korste weg" als instructie, diverse keren door dorpskernen en over industrieterreintjes gestuurd. Al met al hield dat zodanig op dat ik wat slimmer van dorp naar dorp op het lijntje ben gaan rijden. In Belgie betekende dit dat ik wat sneller langs Hasselt en door Namen ben gereden.

Binnendoor stak ik de grens over ergens bij Any. Om vandaar naar Fismes te rijden. Heerlijk, de zon komt erbij, de donkere regenwolken zie ik alleen nog links en rechts en achter me in de spiegels. Over glooiend landschap waar menig boer zijn uien en mais van het land heeft gehaald. De modder is nunechger opgedroogd dus het gas kan wat verder open. In Chateau-Thierry kijk ik hoever ik ben opgeschoten en besluit er toch nog maar 100 km bij te doen. Het wordt allengs kouder en de zon daalt tot precies in mijn ogen. Ik wordt moeier en mijn ogen tranen in de koude wind als ik telkens het vizier open moet doen om te zien waar ik rij, omdat het schelle zonlicht mijn vuile schermpje verblindt.

Onderweg wil ik een booking.com hotel boeken maar ik heb geen internet. 3G is te weinig voor een goede filtering van hotels naar mijn smaak en pas in Nangis heb ik 4G. Meteen zie ik dat het dichtstbijzijnde hotel 7 km verderop ligt. Meteen geboekt en en kwartier later heb ik vriendjes gemaakt met een grote witte hond en leidt de akela me naar een onopgemaakt bed. Als ik vanavond in het dorp verderop heb gegeten zal alles klaar zijn en kan de motor op de binnenplaats. Prima.

Zo gezegd zo gedaan en na een flink bord vleesassortiment van de plaatselijke Turk zit ik met warm gedouchte voeten op bed het verslag te schrijven. Tot morgen.