In één streep naar ... La Réole

Zaterdag 7 oktober
In één streep naar ... La Reole
Koud. Buiten is het 2 graden en het lijkt erop dat het hier een koude dag blijft. Dus moet ik naar het zuiden. Met gezwinde spoed. Maar eerst op mijn slippers naar de Big Saloon voor een Frans ontbijtje met stukjes brood en koffie, boter en marmelade.
Langzaam wordt het buiten licht. Binnen wordt het acht uur. Snel een foto van de huisjes op de kampong en dan aankleden.
Gisteren werd ik overvallen door de lage temperaturen van 10-12 graden. Vannacht was het 0 graden en nu nauwelijks warmer. Dus trek ik diverse laagjes aan: eerst technisch t-shirt, dan twee van die Columbia Cool-shirts en als laatste een katoenen shirt. Zo. Ik krijg het vandaag niet meer koud. De regenhandschoenen gaan aan en met een doekje maak ik de motor droog die nat is van de condens. Met beslagen spiegels, windscherm, vizier en bril rij ik weg, de wolkenloze hemel tegemoet. Het móet vandaag warmer worden.

Op de teller staat 88750 km. Op het schema staan Chateau Landon, Sully en Salbris. In de tank zit nog voor 80'km branstof en het eerstvolgende tankstation zit 29 km verderop. Heel vreemd is het. Maar de brandstof meter daalt twee keer harder dan de kilometerteller stijgt. Mijn weg voert door een paar bossen en daalt dan naar een rivier. Er stijgt mist op uit het warme water. Hierdoor ontstaat een surrealistisch vaag panorama van de overzijde dat verdwijnt als ik over de brug rij en dichterbij kom. Achter me sluiten de wolken en onttrekken de heuvels uit het zicht. Mooi.

Aan de overkant van de brug herinner ik me mijn tank en met nog een paar druppels (theoretisch volgens de digitale teller) in de tank stop ik bij de Intermarché. Een onbemand station dat helaas al mijn kaarten weigert. Een man met een hoodie en een Touarech wil helpen en met zijn kaart tank ik €30,- in ruil voor mijn Cash. Toppie, snel geregeld. En het is nu 6 graden. Dat kan beter.

Na het tanken in Moret, net over de Seine, dat was die rivier, kom ik in een landbouw landschap met kilometers rechte wegen door kilometers grote weilanden. Saai? Nee, niet echt. Met honderd per uur haal ik af en toe een auto in. Soms moet je afremmen voor een leeg dorp of een uitgestorven stadje. Het begint me op te vallen dat je eigenlijk alleen oude mensen ziet in die dorpjes. En het begint ook op te vallen dat er ook oudjes in die autos zitten die ik inhaal. Vooral oude dames met wit of grijs haar en grote zonnebrillen. Gaan ze naar de markt of naar de kapper? En kunnen ze echt zo goed rijden of hebben ze vanwege die oudjes de wegen zo recht gemaakt? Zal ik maar gewoon heel goed defensief rijden vandaag?

Ik kom in Nemours en dat is een mooi plaatsje. Zeg maar stad. Maar wel een om eens te bezoeken, met oude gebouwen, nieuwe horeca en winkeltjes en een sprankelende rivier. Het gaat verder. Om Chatteauroux te mijden besluit ik 60 km snelweg te nemen. Dat schiet in zoverre op dat ik alweer met dik honderd af en toe een auto inhaal op een nagenoeg rechte weg. Na afslag 18 gaat het weer binnendoor.

Had ik al vermeld dat het seizoen van de jagers is begonnen? Al in Belgie zag je borden met "Pas op! Jagers." Vreemde borden want everzwijnen kunnen niet lezen. Of is het bedoeld om wandelaars uit de bossen te weren. Natuurlijk. In de buurt van het dorpje Lorris staan de borden al langs de weg maar de jacht was nog niet begonnen omdat ik de jagers met hoorns en honden betrap voordat ze de kerk om zegen vragen. Ik denk dat de pastoor daarna in het bos de beesten gaat zegenen. Of misschien gaat hij een lekker recept opzoeken. Wie weet. Folkloristisch is het wel.

Na een heerlijke espresso aan de bar (€1,- zo heurt het) gaat het verder. In dat cafeetje overigens zat een oude marokaanse man ook van koffie te genieten en met twee opgestoken duimen wenst hij me een prettige reis. Leuke mensen, die Fransen. Ook onderweg werken ze mee om het leven van een motorrijder leuker te maken. Zowel tegenliggers als mensen voor je maken direct plaats om je te laten passeren. Dat schiet op. Ook in steden en dorpen geen gemopper: even naar rechts of links en ploep! je bent van elkaar af.

Als de temperatuur stijgt worden ook de heuvels hoger en worden de wegen kronkeliger. Het is middag en er komen meer motorrijders op de weg. Ook motorrijdende gendarmes. Net als ik over de doorgetrokken streep een paar auto's inhaal komen twee agenten me tegemoet: in korte mouw en eentje met groot licht aan. En maar zwaaien.

Na de landbouw en de bosbouw wordt het langzaamaan tojd voor de wijnbouw. Vanaf Pellegrue is het een en al wijnrank. Nu ben ik geen wijnkenner dus kilometerslang vraag ik me af hoe de wijn uit deze streek zou kunnen heten. Ik zoek naar aanwuijzingen en reclameborden en peins me suf. welke wijnstreek produceert zoveel van dezelfde druif? Ik kan bedenken. Totdat mijn oog valt op het bord "Bordeaux 50 km".

Ik sta in La Reole. Dan besluit ik dat het welletjes is voor vandaag en pak mijn mobieltje voor een gesprek met booking.com. Binnen 10 minuten heb ik geboekt in Langon. 15 km verderop. Een keurig wegrestaurant-hotel uit de jaren tachtig. Met prima filet mignon met mosterdsaus en salade met gebakken appel en gerookte ham. En Leffe blond. En met vast en zeker een goed bed. Morgen de Pyreneen over? Dreams, sweet dreams.