Extra: leven

Vanavond getriggerd door een stukje in het boek van Harari. Al een paar keer heb ik het over diepere gedachten en zo, en over leven begint aan de grens van je welbevinden. Nu lees ik een stuk over een soldaat in actie. Waarbij de man praat over mentaal en fysiek bewustzijn op het moment dat er gevaar was. In mijn geval als de weg bochten geeft die ik kan aanvallen, als de weg knijpt als ik al plat lig. Als er putten of grindplassen liggen waar ik overheen moet. Als mijn billen samenknijpen en er een soort wasknijper op mijn middenrif geplaatst wordt. Maar ook als de temperatuur hoger is of lager dan aangenaam, als het regent dat het giet en ik niets zie maar ook als ik weet dat het nog uren duurt voordat ik ergens ben. Dat zijn momenten dat ik geen emotionele verplichtingen heb, geen huur hoef te betalen, dat ik los kom van het verleden en van de toekomst en dat ik terecht kom in het NU. Ik denk dat dáárom vrijheid voor mij zo belangrijk is. Ik heb voor dit ongemak gekozen en het ongemak, dus over de grens van gemak, maakt mij . . . Levend?