Dag 2. Pennines en Yorkshire

Dag 2 Zondag
Wederom prima geslapen, de boot en ik deden wedstrijdje ronken. De boot heeft gewonnen. Want om 7:30 zat ik aan dek met een koffie en twee mueslibolletjes en de boot ging door met ronken tot 9:00 local time. Met honderden motorrijders staan we hutjemutje een half uur te wachten voor we de boot uit mogen. Netjes in een rij.

Dan in de rij voor de douane. Motoren bij elkaar zodat er niemand staat bij andere douane. Irritant want een rij met motoren bevat veel meer personen dan een rij met auto’s en campers. Bovendien moet elke motorrijder zijn helm afdoen, papieren zoeken, papieren opbergen, helm opdoen en handschoenen weer aan, hetgeen per persoon veel langer duurt dan bij auto’s. Het is zóó eenvoudig op te lossen maar ik denk dat ze of oerstom zijn of dat ze ons willen pesten.

In de rij wissel ik nog wat waardigheden uit met de engelsman uit Newcastle van gisteren. Toeval dat we weer naast elkaar staan. Met een Boks nemen we afscheid en terwijl hij Newcastle inrijdt, rij ik er zo snel mogelijk uit: ringweg richting Hexham. En dan nog een paar kilometer verder waar ik de kleine witte weg neem, richting Alston.

Bij Langley is het even dwalen maar dan heb ik de goede weg. Totdat Tomtom me naar rechts stuurt voor een korte weg. De witte weg wordt smaller en smaller en wordt een smale weggetje met gravel/grind. Prachtig maar in het begin een beetje eng.

Na Aston gaat het de hoogvlakte op en de lucht wordt grijs. Druppels voegen samen tot een fikse regebui. De Pennines zijn woest en leeg. Een mooie ongerepte hoogvlakte. Met weinig mensen en veel schapen.

Via Barnard Castle gaat het richting Yorkshire. Voor Hawes krijg ik me toch
een Stortbui over het hoofd! Gelukkig had ik net een handschoenwissel uitgevoerd zodat ik redelijk waterdicht aankom in het nietsvermoedende toeristenoord Hawes. Bij de plaatselijke Spar spaar ik op lunch door met te beperken tot een sandwich en een halve liter melk.

Daarna komt de mooiste weg van de dag, naar Ingleton. Een aaneenschakeling van heide, schapen, stroompjes, wandelaars met en zonder honden. Maar het wordt later en ik moet de drukte van Liverpool en Manchester omzeilen. Dat doe ik met hulp van de snelwegen A6 en A56. In Wrexham ga ik op zoek naar onderdak. Met hulp van booking kom ik uit in een Inn ofwel hotel in Ruthin.

Op de zolder was een warme kamer beschikbaar, sluipdoor kruipdoor kom ik er achter dat de elektronische sleutelkaart niet werkt. Zes trappen terug, hoek om, trap op trap af vind ik de landlady die met haar masterkey alles aan het werk krijgt. Met schone kleertjes zit ik in de bar/pub/restaurant dit verslag te schrijven. Het was weer een mooie dag.