Extra: intersubjectieve realiteit

Waarom zondag rustdag: 14 % van de week weggooien? Omdat een God dat voorschrijft? Opgetekend door “gelovigen” teneinde anderen voor hun karretje te spannen?
Waarom grenzen? Links en rechts van het douanehokje staan dezelfde bomen, groeit het zelfde gras, vogels en insecten zien geen denkbeeldige lijn die mensen hebben vastgesteld.

Zondagen, goden, grenzen. Het zijn realiteiten die niet subjectief zijn, want ze hebben invloed op alle mensen, niet alleen op mij alleen. Het zijn realiteiten die niet objectief zijn, want ze golden niet altijd en zijn geen natuurwet.
Waarom laten we ons geluk, ons leven bepalen door iemand anders die zijn ideeen ons oplegt.

Vandaag rij ik weer een aantal grenzen over, bewaakt door mensen die wel iets beters te doen hebben. Waar komen die, redelijk nieuwe, grenzen vandaan? Wat doen ze, in positieve of constructieve zin?

Grenzen bestaan bij de gratie van de verhalen die wij aan elkaar vertellen, omdat iemand ons dat heeft verteld. Realiteit is dus iets anders dan waarheid, iets anders dan werkelijkheid. En zo leer ik mezelf vandaag een lesje in respect, in verdraagzaamheid. In nederigheid? Of juist in stelligheid. Feit is (realiteit) dat ik over alle grenzen heen tot nu toe, enkel aardige mensen heb ontmoet.

Enkelingen, die mij en zichzelf niets wijsmaken. Heerlijk, zo’n eenpersoonsclub. Zou iedereen moeten hebben. In de trend van “ik ben uniek, net als iedereen”.