Dag 0 van Deel 2 : korte update.

Het is inmiddels 2017 geworden. Het is mei. Het was een lange winter, niet echt koud maar wel donker en lang. Een paar korte mooie dagen, maar van echt motorrijden is het niet gekomen.
En dat is jammer want de eenpersoonsmotorclub heeft dankzij een flink stijgende bitcoin koers de grijze GS kunnen inruilen voor een rode GS-Adventure. Wat was namelijk het plan?

In de aanloop naar dit epische project was er contact met Nick Sanders, wereldreiziger en motoravonturier uit Wales. En hoewel ik in april 2017 naar Marokko wilde, overtuigde hij me om mee te gaan met een inspirerende tocht naar alle vier windstreken van Wales: the Clover Leaf experience. In mei 2017. Dat betekende dat ik niet naar Marokko kon. Gelukkig organiseerde Nick ook een reis naar Marokko, maar dan eind september-begin oktober. Perfect! Dus ik heb met mijn vrouw overlegd en zal, voorafgaand aan de Clover Leaf een week besteden aan mijn Shape of a Nation rit. Tot zover alles geregeld: overtocht naar Engeland en transport van mij en de motor naar Zuid-Spanje. Ik zie het helemaal zitten.

Om me goed voor te bereiden neem ik deel aan twee trainingen bij Berrt : Bush-Technic die je traint om met tape en ijzerdraad je motor aan het rijden te houden, en Bush-Medic die je leert om met plakband en takjes te spalken en hoe je veilig iemands helm af doet. Beide een aanrader.

Totdat eind maart het nieuws komt van Nick, dat de Marokko-reis een week vervroegd is in verband met verplichtingen die hij met zijn sponsor Yamaha heeft. Ai, dat betekent dat ik vluchten en transport moet gaan omzetten, hetgeen toch wel wat problemen oplevert. En een week of zo later komt hij met het nieuws dat de Clover Leaf waarvoor ik intekende niet doorgaat in verband met te weinig inschrijvingen. Tsja, daar kan ik niets mee en moet dus Wales cancellen. En weer twee dagen later krijg ik een opdracht voor een project tot eind oktober. Dus Marokko gaat ook niet door.

Daarom nu volledige focus op deel twee van The Shape of a Nation. Te beginnen op 2 mei, 17:00 uur in de haven van IJmuiden.
Een beetje laat maar toch net op tijd heb ik de eerste drie nachten geboekt. Die eerste drie dagen zal ik over een paar eilanden rijden en jeemig de peemig wat zijn die overnachtigen daar gruwelijk duur. Of volgeboekt. Jongejonge wat moet het daar druk zijn. De Ferry van Islay naar het vasteland was zelfs voor een motorfiets volgeboekt dus ik moet pas einde middag vanaf Port Ellen vertrekken.

Maar goed, we zijn goed voorbereid en, omdat ik maandag en dinsdag nog voor het werk op pad moet (dinsdag in het strakke motorpak, zonder stropdas) staat vandaag, zondagmorgen, de rode motor gepakt te wachten op het avontuur. En ik zit ernaast. Ook te wachten. En te denken of ik overal aan heb gedacht (vast niet) en of ik niets ben vergeten (vast wel).