Dag 1 van Duiven naar Newcastle

Dag 1. Duiven Ijmuiden Newcastle

Vandaag begint het met een gevoel alsof ik het al eens eerder heb meegemaakt.
De kinderen studeren en zijn er niet en mijn echtgenote is 's morgens al vroeg vertrokken naar het werk. "Tot over 2 weken, veel plezier, gedraag je".
Buiten miezert het en om alles rustig in te pakken zet ik de motor onder het zonnescherm.
Vervolgens trek ik het pak aan om tussendoor nog even een BV op te richten, hierover meer op een andere website.
Buurvrouwen Karin en Els en ook buurman Anne wensen me een goede reis en hopla ik ben weg.

Binnendoor veluwe via Kootwijk naar Lelystad met miezer op het vizier. Niet leuk maar dat is niet zo heel erg. Ik ken deze weg, een paar jaar geleden reed ik hier tweemaal per week richting een klant in Andijk in Noord-Holland. Deze klant wilde me vandaag nog even spreken, vandaar dat ik deze omweg neem naar de veerboot.
Op de dijk van Lelystad naar Enkhuizen komt de zon erbij. En met de zon stijgen ook de vliegjes op. Met tientallen tegelijk nemen ze ongewenst plaats op de voorkant van de motor en natuurlijk ook met honderden tegelijk, vol op t vizier.
Aan de overkant kan ik bij de Esso alles een beetje schoonmaken, neem tegelijk een lunch in de vorm van koffie en een broodje.

Het was een leuk gesprek in Andijk en mogelijk volgt hier nog wat werk uit. Een paar oude bekenden gesproken en ook zij wensen me een goede reis.

Dan neem ik een alternatieve weg naar IJmuiden, eerst binnendoor dan toch iets directer omdat ik een beetje op tijd op de boot wil zijn. Net in IJmuiden geeft de brandstof indicator aan dat ik wel eens zou kunnen gaan tanken. Met een volle tank kan ik zeker vijfhonderd kilometer rijden dus Oban morgen moet wel kunnen.
Bij de Ferry aangekomen sta ik in de rij met nog een viertal motoren. Een divers groepje met een Triumph Tiger, een knalgroene Speed Triple, een stemmig grijze TDM900 en een wat oudere Africa Twin met een joekel van een topkoffer. En over die topkoffer worden de komende uren voldoende grappen gemaakt. Ik kom er achter dat de heren naar Fort William gaan, naar de Trial-6daagse. Schijnt een belevenis te zijn. Ik maak een fotootje van hen en zij een van mij. Daarna is het tijd om het scheepsruim in te rijden en de motor vast te maken. Met alleen de tanktas en een helm ga ik naar de ruime hut en doe iets luchtigers aan. Voor de borrel.

Door het hele schip heen struikel je over de Franse jongeren. En aan dek raak ik met een paar van hen aan de praat. Een schoolreisje naar Edinburgh. Deze jongeren zijn internationaal georienteerd, geen Le Pen maar Européën. Ook de heren van de Trial kom ik tegen, met zijn vieren struinen ze het schip af. Geen idee wat ze zoeken? Vertier voor vier?
Zelf loop ik even de scheepswinkel in, want ik weet dat daar een whiskyproeverijtje staat : tientallen flessen met daarnaast een aardige Filipino die kleine slokjes voor je inschenkt. Ik raak met hem aan de praat over reizen en motoren. Ondertussen proef ik Whisky. Zoals een uitstekende Macalan Fine Oak en een verrassend lekkere Laphroigh PX.

Dan is het tijd voor het diner. Super Seven Seas Buffet met Vis, vlees en vegetarisch voorafjes. Om je vingers bij af te likken. Dan beetje friet, 3 blokjes zoetzuur varken enntwee teriaki beefreepjes. Begin vol te raken. Nog heel,klein toetje. Dan gaat paps toch maar slapen. Een dromerige nacht volgt. In een heerlijk bed (echtwaar) en met hetbgeluid van harde wind op de axhtergrond. Het geronk van de motor is af en toe niet hoorbaar. "Een prima hut", snurk ik