Dag 3 van Oban naar Bowmore

Na het onvermijdelijke wakker worden, ondanks het uitsltel dat me door de sluimerstand gegund wordt, volgt het inpakken van de tassen en het wassen van de haren. Ontbijt met een gesprek over politiek, wat uiteindelijk niets oplevert, zoals verwacht.

Claghan Seil - easdale atlantic bridge
Melfort en verder hert over de weg
Over de grote vlakte , kanaal, eerst naar Crinan foto inde weg, dan naar Achnoamara , wateren
Terug richting Ardrshaig, rondje winderig veel fietsers kilberry.
In tarbert prima koffie en sandwich tonijn.
Beetje vroeg naar kennacraigh voor de boot.
Beetje erg vroeg, vind ik als ik een uur voor tjd aankom, en rij even naar de andere kant van het schiereiland, zeker zon tien kilometer verderop. En terug.
Toch ben ik nog te vroeg voor de boot. Dat betekent wachten en daarna 2 uur op de boot en weer wachten. Misschien tussendoor nog wat schrijven aan het verslag.

Dus niet schrijven. Eerst raak ik aan de praat met de man van de toegang. Want als ik kom aanrijden stapt hij uit zijn hokje en zegt : "mr van Minnen, welcome". Uiteraard reageer ik allerminst verbaasd en zeg dat hij nogal laat reageerde. Nee hoor. Ik ben aangenaam verrast en concludeer dat ik de enige motorrijder van deze overtocht ben.

Eenmaal in de rij komt er een oosterling naar me toe en we raken aan de praat. Hij stelt zich even later voor als Roger, hij is van Taiwan en is landschapsarchitect. Spreekt zeer goed engels alleen versta ik de helft. Al met al ontspint zich toch een leuke conversatie en uiteindelijk krijg ik allerhande zegeningen voor een gezonde reis.

Dan eenmaal aan boord van de ferry gaat de hele eenpersoonsmotorclub, vanwege de zon en het uitzicht, naar het promenade dek. Er is een plek vrij naast een nette heer. Niet veel later begint onder ons de een na de andere auto met alarm te piepen. Tijd om te verkassen van achter- naar voordek. De nette heer zet zich naast on neer en er ontspint zich een aangenaam gesprek in correct engels van beide zijden. Totdat Max zwitser blijkt te zijn en nog beter duits dan engels spreekt.
Grappig is, dat toen de franse dame achter ons moest niezen, wij beide tegelijk "Santé" riepen.

Als na twee uur zonneschijn en gekeuvel tussen twee mannen de veerboot aanlegt, vraag ik eerst naar de vaartijden van de ferry naar Jura. Dat lijkt weinig problemen op te gaan leveren. Dan rij ik weg richting Bowmore maar maak eerst nog twee fotos, een van de coal ila distilleerderij en een van bowmore aan zee.

In Bowmore, de min-of-meer hoofdstad van Islay, vraag ik op mijn beste engels aan een paar belgen de weg. Die zij precies weten want daar gaan ze vanavond met zijn veertigen eten. Gezellig.
De hoteleigenaar doet qua humor niet veel onder voor faulty towers. Hij verdedigt de eerlijkheid van de Bowmorianen zodat ik met gerust hart de motor aan de weg ga laten staan en ga de bagage er af halen. Behulpzaam komt hij kijken waarom het zo lang duurt voordat ik de koffers van de motor heb, maar dat komt omdat ik een kwartier sta te kletsen met twee hollandse mannen die zonder vrouwen de whisky-kant van Islay ontdekken.

40 etende belgen maar om acht uur nl tijd wordt het stilgemaand.

Na het douchen en bellen met het thuisfront ben ik eindelijk in de bar en bestel eerst 1 en dan 2 whisky's. Samen met twee slijters uit Kentucky babbelen we over smaak tot we het eens zijn. De eigenaresse is loes luca en neemt mensen in de maling, zorgt echter ook voor een tafeltje met uitzicht op de zonsondergang. Het wordt een mooi einde van een mooie dag.