Dag 5 van Campbeltown naar Dreghorn

Gisteren is mijn headset er af gevallen. Bij bungelde gelukkig nog aan het draadje maar handig is dat niet. Vanmorgen moet ik op zoek naar dubbelzijdig klevend spul.

Het ontbijt in de eetzaal wordt opgefleurd door een dikke moeder en dikke zoon die samen tijdens het eten van een full english breakfast een computerspel spelen, door een dikke onverzorgde man die hoest alsof hij stikt en een klein vrouwtje die volgens mij haar gebit vergeten is. De keurige Indische moeder met haar opgevoede kindje tegenover me is het ook opgevallen en we seinen "smakelijk eten" naar elkaar.

Op aanraden van de receptioniste van vandaag ga ik voor het dubbelzijdige spul naar een Indier om de hoek. Die man heeft een winkel onder wel vijf woningen, de hele ruimte staat vol met van alles maar helaas, geen dubbelzijdig spul. Een voorbijganger raadt me aan naar de bouwmarkt aan de rand van het dorp te gaan, daar verwijzen ze me door dus uiteindelijk kom ik bij een soort winkel van sinkel zonder pinautomaat.
Maar ik heb mijn tape en met een geleende schaar zit de headset weer vast.

Als eerste deel van de tocht van vandaag ga ik onderlangs via de Kilkerran Road (prachtig) naar de vuurtoren van de Mul of Kintyre. Een zeg maar inspirerende weg die (gelukkig?) twee kilometer voor het einde afgesloten is. Div steile klimmetjes met grint afgewisseld met bochten met puttholes.
Bij het hek waait het en is het koud. De enige overige mens maakt van mij een foto. Voor mij is het een keerpunt van de rit. Ik ga nu Schotland verlaten en ga richting vasteland.

Terug in Campbeltown ga ik nog even langs de Springbank Disitlleerderij, vas aan de Springbank evangelische kerk overigens en bezoekmeven het winkeltje.
Maar snel daarna rij ik naar het noorden, naar Tarbert waar de ferry naar het vasteland wacht. In Tarbert nog snel een echte dubbele espresso (andere bediening maar ja) en nog geen vijf minuten wachten sta ik op de ferry.

Aan de overkant staan de pijlen op Dunoon. Als je deze weg rijdt, begrijp je waarom er zo veel motorrijders je tegemoet komen. Heerlijk.
En in Dunoon ben ik precies op tijd voor de ferry naar Gourock. Op die ferry kijk ik naar de kaart en google naar een hotel bij Troon. Dat is er niet. Wel bij Irvine. De meest betaalbare is bij Dreghorn.

Het hotel bestaat uit twee villa's met in de nieuwste ook het restaurant. Mijn kamer 13 zit in de oude villa. Een kleine kamer maar gelukkig met eigen douche en wc. Een aantal ander kamers moet toilet op de gang delen.

Nast mijn villa is een kleine tuin met een terras. Dus daar zit ik nu al een uur, met twee bier en volop zonneschijn, het verhaal van gisteren en vandaag te schrijven.
Langzaam druppelen er meer gasten binnen. Mogelijk is er hier (of daar) een feest. We gaan het meemaken.