Dag 9 van Morecambe naar Rhyl

Gisteren stopte het verhaal bij het verlaten van Isle of Man. De boot voer steeds verder en met het laatste zuchtje dataverbinding heb ik het verhaal kunnen uploaden. Daarna kwam de digitale rust en ben ik in een luxe stoel naar de zonsondergang gaan kijken.
Kalm aan boord dus met de benen op de stoel voor me de komende drie uur doorbrengen met een dutje, een puzzeltje, een paar blaadjes lezen.

Aan de overkant was met behulpmvan Tomtom het hotel Crown in Morecambe snel gevonden en met hulp van de lieve dame die voor me opbleef sjouw ik de tassen naar boven. De koffers blijven op de brommer. Het is half een als ik schoon onder de lakens schuif.

De ochtend begint net als andere dagen met zonneschijn en scrambled eggs. Heerlijk. Het eerste gesprek is met een hidoe dame in nachtgewaad die Amsterdam geweldig vindt, niet weet hoe de broodtoaster werkt en geen water uit de kan krijgen kan. Het volgende gesprek laat even op zich wachten. De eenpersoonsmotorclub bestijgt het stalen ros en geeft het de sporen richting Fleetwood. Vlak land met een soort moerassig karakter, binnendijks ontgonnen tot weiland met koeien en schapen. Fleetwood zelf heeft een gigantisch hotel aan de kust gebouwd, het North Easton Hotel, en de oude glorie spat er van af. Net als alle huizen die net niet verveloos zijn maar slecht onderhouden. De commercie viert echter hoogtij in het supermoderne Fleetwood Freeport shopping center.

Het stuit me tegen de borst als je ziet hoeveel reclame onder ander de Bank of Scotland maakt voor hypotheken. En leningen. En als je ziet hoe slecht en armoedig men er hier bijloopt, en hoeveel mensen er op een doordeweekse woensdag over straat slenteren. Ik kan me niet voorstellen dat het economisch verantwoord is om nu leningen af te sluiten om nog meer te consumeren. Einde bespiegeling. Ik rij de boulevard van Blackpool op. En als je al praat over achteruitgang. Het is één groot circus, één grote kermis. Van bonte versiering via paarse hneymoon hotels met glitter, met lichtkettingen en caroussels, met achtbanen en gokhallen. Kilometers lang klatergoud en geldklopperij. Las Vegas gestript op een esplanade. Gruwel.

Zo dicht mogelijk langs de kust rij ik naar Liverpool om de geboortegrond van mijn jeugdidolen, The Beatles, te aanschouwen en dan met name de Cavern Club. Ik ben een beetje angstig om de motor ergens te parkeren maar in de Qpark garage durf ik het aan. Wandelend naar het centrum klinken steeds meer bekende melodietjes. In de Cavern zelf stikt het van de vijftigers en zestigers en speelt een gitarist live om er best goed bij te zingen "I heard the news today, oh boy!". Een broodje verder ben ik bezig de motor weer te starten voor het laatste deel van vandaag. Wales.

Net als ik de Mersey River onderdoor gereden ben kom ik in Wales en terwijl ik het leuk vind om namen uit te spreken leer ik het hier binnen vijf minuten af. Gwylld din harf Almwg.
Tomtom ziet een korte weg die ik echt niet gezien had, richting Rhyl. 16 procent op en neer door bos en over weiland, met af en toe een Landrover die de hoek om komt zeilen en mij met mijn koffers het struweelmin duwt. Grind in zijn porridge zal hem zijn deel zijn! Boer.

In Rhyl is het warm en zonnig en ik heb er genoeg van voor vandaag. Booking.com toont een paar opties waarvan ik er eentje eerst wil zien. Hierdoor rij ik naar rechts en zie "vacancies" bij een lieflijk huisje. Niet veel later heeft opa Allan de doehetzelver aan zijn vrouw opdracht gegeven om de poort te openen in de tuin zodat de motor vannacht in de tuin slaapt. En ik boven. In een huis vol banken en stoelen met plaids en dekens erover en met snuisterijen zover het oog reikt. En een zelfgemaakte douche met eigen intelligentie die eerst heet is, dan stopt. Als je ergens aan draait begint hij weer. Koud. En dan weer heet. Er zit 1 handle aan maar die heeft geen invloed op het gedrag van de waterstraal.

In de tuin hoor ik oma Kay en haar kleinzoon over de motor praten. Awesome roept de kleine met rubberlaarsjes en luier. Als ik beneden kom til ik de kleine op de tank en laat hem de motor starten. We hebben er weer een motorrijder in spe bij.

De kaart ligt inmiddels weer op tafel en ik ga de reis van morgen plannen. Leuk.