In één streep naar ... Montoro

Maandag 9 oktober
89980
We hadden geen ontbijttijd afgesproken dus ik maak er maar acht uur van. Inderdaad precies goed want de boter en jam staan al te wachten, gevolgd door Italiaanse percolatorkoffie en geroosterd brood. Plus een stuk appelcake met appels uit eigen tuin. Ik maak nog wat fotootjes van de tuin. Als ze stoppen met het hotel kunnen ze meteen een Brocante winkel openen.

Buiten is het helder met 5 graden. Het duurt even voordat tomtom begrijpt dat ik als ik iets intoets hij iets moet doen. Ook de motor moet eerst even warm draaien voordat er pk's tevoorschijn komen. Dan gaat het rustig aan richting Cifuentes. Ik rij over Luzaga, een van de stipjes op mijn kaart. Vanaf de vlakte zie ik een soort bos. Het blijkt een rots te zijn waarop een aantal huizen staan. In de schaduw tussen de bomen zakt de temperatuur tot 0,5 graden. Ik raak er maar niet over uitgepraat, die kou in plaats van de verwachte warmte.

Nadat ik in Luzaga door diverse steegjes ben gereden, sommige niet breder dan een Fiat500, en het halve dorp wakker heb gemaakt, rij ik over akkerbouwgebied en leegte naar Cifuentes voor een snelle maar vooral warme koffie. Dan zoek ik mijn weg langs een halfdroog stuwmeer. De rurale natuurdame van gister vertelde al dat er grote droogte heerst in centraal Spanje. Omdat er geen regen is gevallen in de zomer is de grond mogelijk te droog voor paddestoelen. De stand van het stuwmeerwater liegt er ook niet om. Het is duidelijk dat autowassen niet op prijs wordt gesteld.

Het is langs het stuwmeer en verder heerlijk kronkelen door de heuvels, dan via hoog laagland naar Lillo. Halverwege wordt ik staan gehouden door een ambulance chauffeur, de enige persoon met een autom met zwaailicht, in een dorp op het enige kruispunt. Van links komt een mini optocht van maar liefst vier man en en twaalfmansband. De schutterij, wellicht?

Niet veel verder, was het in Villarubia de los beide Ojos, kortom ergens in een dorp stop ik voor iets te happen of drinken. Er blijkt een markt aan de gang te zijn. Diverse mannen met dameskleren en oldfashioned t-shirts spreken me aan met een commerciele bijbedoeling. No habla Espagnol helpt voldoende. Bij de fruittent kies ik een appeltje maar mag niets betalen, dat doe ik toch. Ik eet lekker mijn appeltje en loop op de markt terug naar de motor. Gauw koop ik een paar snoepjes van een kind op een snoepkraam. Een paar jonge mensen staan met armen vol vlaggetjes te praten en opeens zie ik dat overal vlaggetjes zijn opgehangen.

De kilometers rijgen zich aaneen en plots rij ik over de weg van Don Quichot en kom in een dorp vol met beelden van Don Quichot, held van La Manch, en ik zie de molens op de toppen van de heuvels. Later zal ik googelen naar mooie fotos.

In Dalmiel ga ik opmzoek naar een bemand pompstation. Dat lukt en na het tanken kijk ik naar de achterband. Nondeju. Ik zie meteen een ijzerdraadje in de band. Vorige keer in Schotland kostte me dat twee nieuwe banden omdat ik de spijker er uit liet halen. Wie weet hoe lang dit draadje er al zit zonder kwaad te doen. Dus ik besluit om de band op te pomp en en er verder niets aan te doen. Gewoon iets vaker controleren.

De weg gaat verder over de snelweg naar Puertollano en met de band is niets aan de hand. Dus het plan om de bergen over te gaan, gaat door. Niet om het een of ander hoor, maar het is inmiddels middag. Het is warm en het is nog 150 km draaien en draaien. Ik ben een man met een missie dus opgeven is geen optie. Even de benen strekken, een slok water en een van de laatste snoepjes. Terwijl ik de stad verlaat loopt de temperatuur op. Net over de eerste bergrug toont het landschap een aaneenschakeling van kale en nauwelijks beboste heuvels en bergen. Er is een stuwmeer en een rivier en heel veel bochten. Aan de zuidkant van de heuvels loopt de temperatuur op tot soms 33 graden.

Het is tijd om mijn zomerjas aan te doen. Al kilometers lang rij ik met windscherm open en dikke zonnebrand op mijn wangen. Dit had ik van Spanje verwacht. Ruw, warm, afwisselend. Zo staan er opeens herten naast de weg, klaar voor een foto. En even verder staan er borden om te waarschuwen dat er Lynxen in het wild rondlopen. 1. Wat moet je doen als je een Lynx ziet? 2. Moet je bang zijn voor Lynxen? 3. Moeten de hertjes bang zijn voor Lynxen?

Aan het eind van de kronkelweg met wilde katten en reeën neem ik een Colaatje en boek een hotel in de buurt van Villla del Rio. Het wordt hotel Mirador Montoro, een aanbieding met zwembad. En een zwarte kat die met de kaart speelt als ik begin met het verslag.
Buiten klinkt feestgebral en muziek. Is het echt een feestdag in Spanje?
Ik ga even kijken en in de straat van het hotel staan diverse kraampjes met portemonees en afrikaanse zonnebrillen en horloges. Om de hoek zijn kermis attracties en dranktenten. Maar wat het meest opvalt zijn de tientallen dames uitgedost met typisch Spaanse Flamengo jurken. Van sommige ga ik dromen.

Maar eerst even eten in het chique hotel. Ik ben samen met een man aan de bar de enige gast. De receptioniste heeft voor de gelegenheid het menu van de dag vertaald. De gebakken groente (prutje met een gebakken ei erop) en de gegrilde kip (met vette jus) kosten bijna niets. En gaan vast zometeen lekker zwaar op mijn maag liggen. Nog 250 km naar Gibraltar. Het einde is in zicht.

90532