Jumpstart, de kop is eraf

We zijn onderweg. De reis is begonnen.

Eigenlijk een dag te vroeg, de planning was om pas de 18e mei te starten maar de wil was sterker dan de rede.
Ondanks de biertjes van de vorige avond, wellicht om verdoofd het songfestival te moeten ondergaan, werd ik zoals gewoonlijk om 06:30 wakker. Na wat koffie heb ik de laatste spulletjes in de topkoffer en tanktas verdeeld.

Tring, de bel zegt dat er iemand aan de deur staat. Vriend Gerard komt een warme handdruk uitwisselen, in ruil koppel ik zijn naam aan de alarmcentrale van Garmin Inreach.

Dan wordt het negen uur, de dames zijn wakker en hebben lieve kaartjes geschreven. Na drie jaar voorbereiden is het zover, met een traan neem ik afscheid en ga op pad.

Eerst richting Emmerich en Kleve om binnendoor naar het zuiden te rijden. Bij de motorwinkel in Oostrum neem ik een pauze met koffie want het is koud, 10 graden.
Dan een stuk snelweg om op te schieten. Bij een klant in Linne maak ik een praatje en spreek af in juli weer eens te bellen. Dan gaat het via de Limburgse heuvels naar de voerstreek, dan een klein stuk snelweg naar Malmedy.
PING : land
Het is nog steeds koud. 10-11 graden en sinds de Belgische grens regent het af en toe.
Maar als het richting Clervaux gaat en dan naar Vianden wordt het allengs warmer. Graadje voor graadje ben ik dankbaar.
Het valt me op dat de motor vrij laag ligt, regelmatig schraapt de middenbok het asfalt. Arm asfalt.

Na Vianden zet ik de pijlen op de Vogezen, onbekend bij velen maar ik was er eerder en ik weet dat er geweldige weggetjes liggen. Zo ook dit jaar. Met een aangename 18 tot 20 graden smul ik van de uitzichten en de bochten.
Totdat ik honger begin te krijgen. En dorst. Net als de brommer.

Dus bij een tankstation googelen we naar een regio en dan naar een hotelletje. Als ik vervolgens op een andere manier zoek, kom ik op bedragen die de helft zijn. Dus voor 33,- een kamer geboekt in Windstein.

Het blijkt een uitstekende keus, met een plek voor de motor, een bed voor de eenpersoonsmotorclub en een prima vulling voor de nodige energie voor morgen, en wel in de vorm van een heerlijke gordon bleu met pommes majo. En ook een vloeibare vulling voor de dorstige inborst. Hoepfner Weizen nog aan toe, dat kan nooit een lange avond worden.

Wel zometeen de route voor morgen uitfiegelieren.

Als ik daar aan begin, check ik de info over de Roemeense Passen en die in Oostenrijk. De Transalpina en Transfaragan zijn vanwege de sneeuw nog gesloten, maar de Grossglockner hochalpenstrasse is vanaf vandaag geopend. Hoera.