Dag 3. Van Maranello naar Marta
Door: Peter
Blijf op de hoogte en volg Peter
25 September 2015 | Italië, Marta
Je weet wel, Marta, aan het meer van Bolsena, een kratermeer van dik 114 km2. Niet ver van Rome. Met een klein B&B in een woonwijk. Met honden en hondjes. En veel Italianen die op straat leven. Levendig dus. Ha, maar ik heb oordoppen!
Vandaag heb ik uitgeslapen tot half negen. Dus om acht uur was ik klaarwakker, heb gedoucht en rustig aan de koffer gepakt. Daarna naar het ontbijt. Alle bakken van het buffet bijna leeggegeten, dus net op tijd. Route gemaakt: rustig aan eerst naar Abetone waar ik een prototype Ferrari spot.
Dan verder, zonder snelwegen naar Sienna. Volop Toscaanse heuvels met dorpjes en wijngaarden. Diverse keren denk ik dat al mijn motorvriendjes dit ook een moeten meemaken. En ik zie ook veel fietsers, oude en jonge stellen. En dan denk ik dat ik dat ook eens wil doen, van de ene agricultura naar de volgende. Lekker eten en drinken in fattoria en trattoria, uitbuiken in zo'n verwenboerderij met zwembad.
Voor Sienna sla ik af richting zuiden. Ik wil niet te ver van Rome uitkomen en op een christelijke tijd. De vermoeidheid slaat toe. En de bilpijn. En de oorpijn van een drukkende helm. Overal pijntjes. Ik ben zoooo zielig. Nee hoor. Het is gewoon even wennen, de grenzen verleggen. En zo stap ik goedgemutst weer op, geniet van het prachtige landschap. De bochten rijgen zich aaneen tot een levende film, een droomlandschap van goud met groen tot de horizon en met blauw en zilver tot zo hoog je kunt zien.
Inmiddels heb ik er goed 1700 km opzitten en ik begin de motor lekker aan te voelen. Ik vertrouw op hem en hij vertrouwt op mij. Had ik al gezegd hoe zeker deze machine aanvoelt in de bocht? Als je nog schuiner gaat dan schuin en je tenen raken het asfalt, dan schuif je de voeten iets naar achter en komt er een beetje leven in de brouwerij. Het lijkt alsof de fiets zich dan schrap zet en in zijn veren kruipt. Nog strakker geveerd dus grijpt het rubber in het asfalt, zodat steentjes en takjes voelbaar plaatsmaken voor het rubber. Kleine stapjes opzij horen daarbij. En we schrikken niet, genieten van de grenzen. Leven is het meervoud van lef.
Het is avond. Met een flesje Nastro Azzurro zit ik op een balkonnetje te schrijven, Vanavond ga ik op zoek naar een pizza. .
De pizzeria die open is, is een gribus. Met plastic bekertjes en vierkante pizza.
Met een bellende zwerver en een blondine met k.keffertjes die tegen haar witglimmende laarsjes opspringen. Ik kijk, ruik, luister en geniet. Proef een geweldige pizza en brand mijn vingers aan de hete kaas. Goed dat er plastic bestek is.
Morgen naar Rome. Dan komt Odile en dan reizen we samen de komende twee weken van Rome naar Palermo
Vandaag heb ik uitgeslapen tot half negen. Dus om acht uur was ik klaarwakker, heb gedoucht en rustig aan de koffer gepakt. Daarna naar het ontbijt. Alle bakken van het buffet bijna leeggegeten, dus net op tijd. Route gemaakt: rustig aan eerst naar Abetone waar ik een prototype Ferrari spot.
Dan verder, zonder snelwegen naar Sienna. Volop Toscaanse heuvels met dorpjes en wijngaarden. Diverse keren denk ik dat al mijn motorvriendjes dit ook een moeten meemaken. En ik zie ook veel fietsers, oude en jonge stellen. En dan denk ik dat ik dat ook eens wil doen, van de ene agricultura naar de volgende. Lekker eten en drinken in fattoria en trattoria, uitbuiken in zo'n verwenboerderij met zwembad.
Voor Sienna sla ik af richting zuiden. Ik wil niet te ver van Rome uitkomen en op een christelijke tijd. De vermoeidheid slaat toe. En de bilpijn. En de oorpijn van een drukkende helm. Overal pijntjes. Ik ben zoooo zielig. Nee hoor. Het is gewoon even wennen, de grenzen verleggen. En zo stap ik goedgemutst weer op, geniet van het prachtige landschap. De bochten rijgen zich aaneen tot een levende film, een droomlandschap van goud met groen tot de horizon en met blauw en zilver tot zo hoog je kunt zien.
Inmiddels heb ik er goed 1700 km opzitten en ik begin de motor lekker aan te voelen. Ik vertrouw op hem en hij vertrouwt op mij. Had ik al gezegd hoe zeker deze machine aanvoelt in de bocht? Als je nog schuiner gaat dan schuin en je tenen raken het asfalt, dan schuif je de voeten iets naar achter en komt er een beetje leven in de brouwerij. Het lijkt alsof de fiets zich dan schrap zet en in zijn veren kruipt. Nog strakker geveerd dus grijpt het rubber in het asfalt, zodat steentjes en takjes voelbaar plaatsmaken voor het rubber. Kleine stapjes opzij horen daarbij. En we schrikken niet, genieten van de grenzen. Leven is het meervoud van lef.
Het is avond. Met een flesje Nastro Azzurro zit ik op een balkonnetje te schrijven, Vanavond ga ik op zoek naar een pizza. .
De pizzeria die open is, is een gribus. Met plastic bekertjes en vierkante pizza.
Met een bellende zwerver en een blondine met k.keffertjes die tegen haar witglimmende laarsjes opspringen. Ik kijk, ruik, luister en geniet. Proef een geweldige pizza en brand mijn vingers aan de hete kaas. Goed dat er plastic bestek is.
Morgen naar Rome. Dan komt Odile en dan reizen we samen de komende twee weken van Rome naar Palermo
-
26 September 2015 - 07:01
Zwager Jos:
Geniet ervan Peter
-
26 September 2015 - 10:04
Laura& Nol:
Ongelooflijk veel plezier en ja Toscane is erg mooi.
Genieten het Peter.
P.s de keuken in Italië bestaat uit meer dan pizza's. je kunt er bijzonder goed eten. -
27 September 2015 - 15:29
Jacqueline:
Wa t is het heerlijk om je verhalen te lezen Peter!
Wel n rare afwijking om zwitserland te mijden, wat is dat toch in onze familie?
Ik wens jullie een heerlijke vakantie en zou zeggen: opzoek naar zo'n verwenboerderij!l
lieve groet van javqueline
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
