Dag 8. Pompeï en Vesuvius
Blijf op de hoogte en volg Peter
30 September 2015 | Italië, Pompei
Dag 8 Pompeï en Vesuvius
De geest is gewillig maar mijn rug is zwak. Vandaag begint met kreunen en steunen en na het ontbijt, dat overigens on-Italiaans goed en uitgebreid is, tot en met ham en kaas en scrambled eggs with bacon toe, ga ik in bed op mijn rug liggen. En val af en toe in slaap. Au. Oei.
Tegen twaalven besluit ik dat ik natuurlijk wel op een motor kan zitten. Dus gaan we op pad richting Pompeï. Zonder snelweg, dat betekent een verkeerschaos van 18 kilometer. Niet te filmen! Toch probeer ik het met de Gopro. Ben benieuwd wat er van over is.
Helaas stond de camera niet aan op het enige punt waar drie teams van politie agenten probeerden het verkeer te regelen. Juist op dit punt liep alles vast en in het honderd. Scooters en ondergetekenden werden gemaand zo snel mogelijk de stilstaande auto's hetzij links of rechts te passeren. Lachen.
Op de parking tegenover de hoofdingang is een hoekje waarheen de uitbater van een kiosk ons wenkt en welkom heet. Parkeren kost drie Euro maar dan past hij op de motor. Als hij ziet hoe stram ik van de motor klauter besluit hij om samen met mij uitgebreide rek- en strekoefeningen uit te voeren. Ook de stalletje-met-snuisterijen dame blijkt twee hernia's te hebben en doet een duit in het zakje met oefeningen. Na twee koffie en twee broodjes weten we de leeftijd en namen van des uitbaters kinderen en besluit hij om ook op onze jassen en helmen te passen. Odile heeft mensenkennis en ik heb twee Euro over voor deze nobele geste. Als we maar wel voor zessen terug zijn.
De wandeling over de uitgravingen van Pompei zijn imposant maar ook wat verwarrend omdat niet altijd duidelijk is wat origineel is en wat, voor de toeristen, hersteld is. Toch zijn twee en een half uur nauwelijks voldoende om het geheel te zien, zoveel is bewaard gebleven. Ik ben daarentegen ook benieuwd hoe het met onze helmen is gesteld. En zowaar, ze zijn nog daar. Na een cola en een ijskoffie nemen we hartelijk afscheid.
De chaotische motortocht door de krochten en spelonken van de Napolitaanse voorsteden, wederom 18 kilometer tripleren en quadripleren en weer langs die verkeersagenten, die nu ook de hulp van burgers met fluitjes hebben gelregen, vinden we de bergweg omhoog naar de top van de Vesuvius. Acht kilometer kronkelt een weg over de rug van deze eens vuurspugende berg en biedt ons diverse prachtige uitzichten over het dal en de baai.
Terug op de basis besluiten we Napels Napels te laten en morgen verder te gaan richting Zuiden. We hebben even de buik vol van grote Italiaanse steden en zien uit naar de rus van de bergen. Ben benieuwd wat de Amalfi kust morgen brengt. Zeker omdat de weersvoorspellingen niet zo positief zijn....
De geest is gewillig maar mijn rug is zwak. Vandaag begint met kreunen en steunen en na het ontbijt, dat overigens on-Italiaans goed en uitgebreid is, tot en met ham en kaas en scrambled eggs with bacon toe, ga ik in bed op mijn rug liggen. En val af en toe in slaap. Au. Oei.
Tegen twaalven besluit ik dat ik natuurlijk wel op een motor kan zitten. Dus gaan we op pad richting Pompeï. Zonder snelweg, dat betekent een verkeerschaos van 18 kilometer. Niet te filmen! Toch probeer ik het met de Gopro. Ben benieuwd wat er van over is.
Helaas stond de camera niet aan op het enige punt waar drie teams van politie agenten probeerden het verkeer te regelen. Juist op dit punt liep alles vast en in het honderd. Scooters en ondergetekenden werden gemaand zo snel mogelijk de stilstaande auto's hetzij links of rechts te passeren. Lachen.
Op de parking tegenover de hoofdingang is een hoekje waarheen de uitbater van een kiosk ons wenkt en welkom heet. Parkeren kost drie Euro maar dan past hij op de motor. Als hij ziet hoe stram ik van de motor klauter besluit hij om samen met mij uitgebreide rek- en strekoefeningen uit te voeren. Ook de stalletje-met-snuisterijen dame blijkt twee hernia's te hebben en doet een duit in het zakje met oefeningen. Na twee koffie en twee broodjes weten we de leeftijd en namen van des uitbaters kinderen en besluit hij om ook op onze jassen en helmen te passen. Odile heeft mensenkennis en ik heb twee Euro over voor deze nobele geste. Als we maar wel voor zessen terug zijn.
De wandeling over de uitgravingen van Pompei zijn imposant maar ook wat verwarrend omdat niet altijd duidelijk is wat origineel is en wat, voor de toeristen, hersteld is. Toch zijn twee en een half uur nauwelijks voldoende om het geheel te zien, zoveel is bewaard gebleven. Ik ben daarentegen ook benieuwd hoe het met onze helmen is gesteld. En zowaar, ze zijn nog daar. Na een cola en een ijskoffie nemen we hartelijk afscheid.
De chaotische motortocht door de krochten en spelonken van de Napolitaanse voorsteden, wederom 18 kilometer tripleren en quadripleren en weer langs die verkeersagenten, die nu ook de hulp van burgers met fluitjes hebben gelregen, vinden we de bergweg omhoog naar de top van de Vesuvius. Acht kilometer kronkelt een weg over de rug van deze eens vuurspugende berg en biedt ons diverse prachtige uitzichten over het dal en de baai.
Terug op de basis besluiten we Napels Napels te laten en morgen verder te gaan richting Zuiden. We hebben even de buik vol van grote Italiaanse steden en zien uit naar de rus van de bergen. Ben benieuwd wat de Amalfi kust morgen brengt. Zeker omdat de weersvoorspellingen niet zo positief zijn....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
