Dag 4 Macduff John O'Groats
Blijf op de hoogte en volg Peter
22 Augustus 2016 | Verenigd Koninkrijk, John O' Groats
Maandag Dag 4 Macduff John O'Groats
Wil die baas van 21 me een Full English Breakfast serveren. Dat is me te groot en te veel dus vraag ik gewoon wat brood en ham en kaas of zo, met koffie.
De koffie wordt een grote pot sterke thee (lees: slappe koffie) en daarbij wordt geserveerd : een grote witte bol met warme bacon en gesnipperde cheddar. Heerlijk. Maar ik neem me wel voor om vandaag groente en sla te zoeken. Ik schrijf nog even een beoordeling op Tripadvisor en maak mezelf en de motor klaar voor vertrek. De hele eenpersoonsmotorclub heeft er zin in.
Vanwege een andere hobby slaan we een binnenweg in op zoek naar Aberlour en Macallan aan de Spey rivier. Onderweg passeer ik nog de Isla rivier maar zie zo snel geen distillery. In Aberlour is dat wel anders. Een bierbrouwerij in Arcen is er niets bij, zo groot. Blijkt ook dat Glenlivet en Aberlour in dezelfde fabriek worden gemaakt. En in Cardhu, naast Knockando, komen Johnny Walker en Carhu uit dezelfde bekwame brouwershanden. De klap op de vuurpijl is wel Macallan, die op zijn grond een bouwput heeft ter grootte van een hogesnelheidstreinstation. Hier komen een nieuwe stokerij en een enorm bezoekerscentrum (terwijl het huidige er ook mag zijn). Maakt het ambachtelijke en nostalgische hier ook plaats voor economie en winstbejag. Als je kijkt naar de namen van de eigenaren/investeerders (Pernod en ....) dan zijn dat multi nationals met drank overnames wereldwijd, zij zullen wel weer voor ons gaan bepalen wat lekker is en wat betaalbaar....
Eenmaal weer aan de kust rijden we dwars door Inverness. Bij het zien van een hardware store trekken we aan de rem en stappen naar binnen. Singh helpt ons aan een adapter voor Engelse stroom, want die uit Nederland werkte niet. Vanavond kunnen we onze apparatuur weer opladen.
Nog een klein ommetje naar Loch Ness, en een foto maken, je weet maar nooit! Helaas geen monster, maar wel mijn eerste kennismaking met de midgets. Kleine k vliegjes die om je heen zwermen. Gelukkig bijten deze niet.
Binnendoor rijden we, want er zal toch wel een ferry gaan, naar Cromarty aan het puntje van Black Isle. Niets te zien, dan maar weer terug. Helaas zonder een foto van het luisterrijke dorp te maken.
Na een lunch op straat met een pint melk en een broodje met sla, werp ik nog een blik op de Glenmorangie distillery. Prachtig gelegen aan de Dornoch Firth (monding van de rivier Dornoch in de Noordzee) ruikt het er heerlijk naar mout en ander brouwsel. En ook hier zijn investeerders bezig met nieuwbouw.
Nu laat ik de bossen en graanvelden achter en in de highlands worden de heuvels kaler. Dat wil zeggen, de heide die nu prachtig paars is en de gele brem nemen de begroeiing over. Dat leidt tot geweldige vergezichten, zeker omdat de wolkjes nouwelijks de zon iets in de weg leggen. Ik zoef voort totdat mijn blik valt op een vreemd icoon op het display. Zou het betekenen dat mijn koplamp stuk is?
In Wick sla ik Old Punteney over en ga naar de plaatselijke motorshop. De enige in de wijde 150 miles, dus ik heb geluk dat mijn lampje meteen wordt vervangen. Heerlijk dat paps en mams motorzaak op de foto willen. En nadat ze me getipt hebben over het Seaview Hotel in John O'Groats ga ik noordwaarts, tot het einde van de weg. Een exemplaar van een groep wielrenners maakt van mij een selfie. De wielrenners hebben net de trip van Lands End voltooid en zijn nu "end-to-enders", ook een foto waard.
Het hotel is eigenlijk best goed van binnen. We gaan maar eens de versnaperingen uittesten.
Wil die baas van 21 me een Full English Breakfast serveren. Dat is me te groot en te veel dus vraag ik gewoon wat brood en ham en kaas of zo, met koffie.
De koffie wordt een grote pot sterke thee (lees: slappe koffie) en daarbij wordt geserveerd : een grote witte bol met warme bacon en gesnipperde cheddar. Heerlijk. Maar ik neem me wel voor om vandaag groente en sla te zoeken. Ik schrijf nog even een beoordeling op Tripadvisor en maak mezelf en de motor klaar voor vertrek. De hele eenpersoonsmotorclub heeft er zin in.
Vanwege een andere hobby slaan we een binnenweg in op zoek naar Aberlour en Macallan aan de Spey rivier. Onderweg passeer ik nog de Isla rivier maar zie zo snel geen distillery. In Aberlour is dat wel anders. Een bierbrouwerij in Arcen is er niets bij, zo groot. Blijkt ook dat Glenlivet en Aberlour in dezelfde fabriek worden gemaakt. En in Cardhu, naast Knockando, komen Johnny Walker en Carhu uit dezelfde bekwame brouwershanden. De klap op de vuurpijl is wel Macallan, die op zijn grond een bouwput heeft ter grootte van een hogesnelheidstreinstation. Hier komen een nieuwe stokerij en een enorm bezoekerscentrum (terwijl het huidige er ook mag zijn). Maakt het ambachtelijke en nostalgische hier ook plaats voor economie en winstbejag. Als je kijkt naar de namen van de eigenaren/investeerders (Pernod en ....) dan zijn dat multi nationals met drank overnames wereldwijd, zij zullen wel weer voor ons gaan bepalen wat lekker is en wat betaalbaar....
Eenmaal weer aan de kust rijden we dwars door Inverness. Bij het zien van een hardware store trekken we aan de rem en stappen naar binnen. Singh helpt ons aan een adapter voor Engelse stroom, want die uit Nederland werkte niet. Vanavond kunnen we onze apparatuur weer opladen.
Nog een klein ommetje naar Loch Ness, en een foto maken, je weet maar nooit! Helaas geen monster, maar wel mijn eerste kennismaking met de midgets. Kleine k vliegjes die om je heen zwermen. Gelukkig bijten deze niet.
Binnendoor rijden we, want er zal toch wel een ferry gaan, naar Cromarty aan het puntje van Black Isle. Niets te zien, dan maar weer terug. Helaas zonder een foto van het luisterrijke dorp te maken.
Na een lunch op straat met een pint melk en een broodje met sla, werp ik nog een blik op de Glenmorangie distillery. Prachtig gelegen aan de Dornoch Firth (monding van de rivier Dornoch in de Noordzee) ruikt het er heerlijk naar mout en ander brouwsel. En ook hier zijn investeerders bezig met nieuwbouw.
Nu laat ik de bossen en graanvelden achter en in de highlands worden de heuvels kaler. Dat wil zeggen, de heide die nu prachtig paars is en de gele brem nemen de begroeiing over. Dat leidt tot geweldige vergezichten, zeker omdat de wolkjes nouwelijks de zon iets in de weg leggen. Ik zoef voort totdat mijn blik valt op een vreemd icoon op het display. Zou het betekenen dat mijn koplamp stuk is?
In Wick sla ik Old Punteney over en ga naar de plaatselijke motorshop. De enige in de wijde 150 miles, dus ik heb geluk dat mijn lampje meteen wordt vervangen. Heerlijk dat paps en mams motorzaak op de foto willen. En nadat ze me getipt hebben over het Seaview Hotel in John O'Groats ga ik noordwaarts, tot het einde van de weg. Een exemplaar van een groep wielrenners maakt van mij een selfie. De wielrenners hebben net de trip van Lands End voltooid en zijn nu "end-to-enders", ook een foto waard.
Het hotel is eigenlijk best goed van binnen. We gaan maar eens de versnaperingen uittesten.
-
22 Augustus 2016 - 23:48
Odile:
Nog 5 nachtjes slapen en dan kom ik ook proeven van al dat moois en lekkers! Veel plezier schat en denk maar niet teveel aan ons -
22 Augustus 2016 - 23:58
Margo (& 4 Mannen):
En als ik me goed herinner komt de naam John O'Groats gewoon van Jan de Groot ...
Veel plezier! -
23 Augustus 2016 - 00:01
Margo:
Ja hoor, Wiki zegt:
>> John o'Groats (Schots-Gaelisch: Taigh Iain Ghròt) is een dorp in het uiterste noorden van Schotland. Het dorp zou zijn naam ontlenen aan een Hollander, Jan de Groot, die in 1496 het veerrecht tussen Schotland en de Orkney-eilanden verwierf van koning Jacobus IV van Schotland. Er groeien geen bomen. <<
Vooral dat laatste lijkt me relevant (?!)
-
23 Augustus 2016 - 06:45
Bea:
Idd, zonde van de verbouwing maar ja, ook de Schotten willen leuk leven. Rondje over de Noord is prachtig, met of zonder regen (en weinig bebouwing!)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
